'Thema' dīcitur prior verbī pars ad quam adduntur variae litterae vel
syllabae ('terminātiōnēs' quae vocantur), ut -re, -ō, -isse, -ī, -istī,
-us, -a, -um, cēt.
Verbī themata sunt tria:
(1) thema praesentis (= īnf. praes. āct. sine -re, -ere), ut amā-, monē-,
scrīb-, audī-; (2) thema perfectī (= īnf. perf. āct. sine -isse), ut
amāv-, monu-, scrīps-, audīv-; (3) thema supīnī (= supīnum sine -um sīve
part. perf. sine -us -a -um), ut amāt-, monit-, scrīpt-, audīt-.
1. Īnfīnītīvī: vocā|re, vocāv|isse, vocāt|um esse: vocā- thema est, vocāv- thema , vocāt- .
2. Īnfīnītīvī: terrē|re, terru|isse, territ|um esse: thema praesentis: -, thema perfectī: -, thema supīnī: -.
3. Īnfīnītīvī: dīc|ere, dīx|isse, dict|um esse: thema praesentis: -, thema perfectī: -, thema supīnī: -.
4. Īnfīnītīvī: pūnī|re, pūnīv|isse, pūnīt|um esse: thema praesentis: -, thema perfectī: -, thema supīnī: -.