LINGVA LATINA PER SE ILUSTRTA

Hans Henning Ørberg

EXERCITIA LATINA II

CAPITVLVLVM LII

Exercitium 7

Lēctiō IV
versūs 355-483

administer
adventāre
arrogāre
artifex
asper
assūmere
augēscere
ēgressus
ēmptor
familiāris (bis)
fidēs (pūblica)
flāgitiōsus
ignāvia
imāginēs
impudentia
impugnāre
incōnsultus
indicium
īnfectus
inīquus
īnsidiātor
lūdibriō (habēre)
meamet
mātūrē
meditārī
novus (homō)
obvenīre
patefierī
permagnus
reus
socordia

1. Numidia prōvincia futūrō cōnsulī L. Calpurniō Bēstiae sortibus [= ēvēnit], quī exercitum in Āfricam ductūrus erat.

2. Iugurtha fīlium et duōs [= amīcōs] Rōmam mīsit; quī cum Rōmam [< advenīre], ā senātū ex Italiā dēcēdere iussī [= nōn perfectīs] rēbus revertērunt.

3. Calpurnius initiō ācriter bellum gessit, sed pecūniā Iugurthae corruptus bellum trahere coepit et pācem cum eō fēcit [= turpem].

4. Pecūniā dandā Iugurtha Scaurum, quī anteā eum [= oppugnāverat], sibi [= ministrum] [= sūmpsit].

5. L. Cassius praetor Iugurtham, datā pūblicā, Rōmam dūxit, ut faceret [= indicāret] dē Rōmānīs noxiīs.

6. Sed Iugurtha C. Baebiō tribūnō plēbis [= māximā] mercēde persuāsit, ut sē tacēre iubēret, nē dēlicta Rōmānōrum nōbilium [= aperīrentur].

7. Ita ob [< impudēns] Baebiī populus habitus est, Bēstiae et Scaurō animī [= crēscēbant].

8. Cum Massīva rēgnum Numidiae peteret, Iugurtha per Bomilcarem [< īnsidiārī] parāvit, quī eum interficerent.

9. Iī, tālis negōtiī [< ars], itinera et [< ēgredī] eius, loca ac tempora, explōrāvērunt, sed ūnus ex iīs [= temere] eum aggressus est.

10. Massīvam necāvit, sed ipse dēprehēnsus cum indicium fēcisset, Bomilcar factus est [= accūsātus est].

11. Iugurtha vērō Bomilcarem clam in Numidiam dīmittit, ipse Rōmā ēgressus "Ō, urbem vēnālem" inquit "et [= mox] peritūram, sī [< emere] invēnerit!"

12. Q. Caecilius Metellus duōbus proeliīs Iugurtham fūdit; tum rēx dēditiōnem [= cōgitābat], sed animum mūtāvit.

13. Rūrsus ā Metellō fugātus, Iugurtha per loca [= difficilia] pervēnit ad Gaetūlōs, quōs contrā Rōmānōs armāvit.

14. Rōmae cōnsul creātus est C. Marius, quī homō erat, id est homō quī prīmus ē gente ignōbilī summum magistrātum obtinet.

15. Is ōrātiōnem ad populum habuit dē [<> fortitūdine] et [= inertiā] eōrum quī fortia facta māiōrum memorandō clāriōrēs sē putant.

16. " [= mea ipsīus] facta" inquit "mihi dīcere licet. Nunc vidēte quam [= iniūstī] sint: quod ex aliēnā virtūte sibi [= postulant], id mihi ex meā nōn concēdunt, quia nōn habeō."


Index Cap. 52 Ecercitium 6 Cap. 52 Exercitium 8