1. Sociī Rōmānōrum Pompēium, quī [= prope] erat, imperātōrem contrā Mithridātēn dēposcēbant, cuius adventū in Asiam impetūs hostium [re- < tardus] esse intellegēbant.
2. Rōmānōs rogābant ut salūtem suam Pompēiō [= committerent].
3. Hoc eō magis cupiēbant quod sciēbant Pompēium esse māximā [< temperāns], [= clēmentiā], [< hūmānus].
4. Ita ille ā cēterīs imperātōribus [= dissimilis erat].
5. Asia tam [< opēs] ac fertilis est ut [< ūber] agrōrum et varietāte [= frūgum] et magnitūdine [< pāscere] cēterīs terrīs .
6. Multae mercēs ex Asiā .
7. Sed cum hostēs appropinquant, etiam sī nōndum [< irrumpere] facta est, [= pecudēs] relinquuntur, agrī [< colere] dēseritur, nāvigātiō cessat.
8. Ergō vectīgālia ex [1/10 frūgum] et ex [< scrībere: mercēde prō pāstiōne] āmittuntur.
9. Necesse est eōs quī vectīgālia [= pendent], et [< pūblicus], quī vectīgālia [= administrant] atque [= exposcunt], nōn modo calamitāte, sed etiam metū calamitātis līberāre.
10. Ūnā [< excurrere] equitātūs hostium [= brevissimō] tempore tōtīus annī vectīgal auferrī potest.
11. Pūblicānī, quī magnās familiās habent in agrīs et in portibus et in [< cūstōs], Rōmānīs frūctuī et [< ūtilis] sunt.
12. Multī cīvēs Rōmānī [= impigrī] et industriī in Asiā [< negōtium] aut illīc pecūniās magnās collocātās habent, quōrum habenda est [= quibus cōnsulendum est].
13. Nōn semper beātissimus est quī [sup < diū] vīvit.