1. Latīnīs P. Scīpiō Aemiliānus in hortīs esse cōnstituit ut corpus et animum [= ōtiō remitteret].
2. Familiārēs eius 'sē ad eum frequenter [= saepe ventūrōs] esse' dīxerant.
3. Prīmus vēnit Q. Tūberō. "Permagnum est" inquit, "tē [= invenīre, adipīscī] ōtiōsum. Sumus multī parātī, sī tuō fierī potest, [= plānē ūtī] tēcum hōc ōtiō."
4. Scīpiō et Tūberō [= disserere] coepērunt dē duōbus sōlibus quōs multī 'sē vīdisse' dīcēbant, nam Tūberō eius modī rēs caelestēs [in- < vestīgium] studēbat.
5. Scīpiō dīxit 'sē nōn nimis assentīrī Panaetiō, quī haec caelestia studiōsissimē [= quaerere] solēret, sed potius Sōcratī, quī eās rēs nihil omnīnō ad vītam hominum [= pertinēre] cēnsēret.'
6. Hunc sermōnem dirēmit [< intervenīre] L. Philī et P. Rutiliī, quōrum alterum Scīpiō in lectō suō collocāvit, alterum [= prope] Tūberōnem iussit / [= cōnsīdere].
7. Vix repetītus erat sermō, cum [= servus] nūntiāvit 'venīre Laelium'; cuius adventus Scīpiōnī [= valdē grātus] fuit.
8. Cum [= paulum] collocūtī essent in porticū, amīcī [< fēriae] in [= āreā herbā opertā] cōnsēdērunt in locō [<> opācō], ibique dē istō alterō sōle disputāre perrēxērunt.
9. Laelius ā Philō quaesīvit 'num satis iīs explōrāta essent quae in rē pūblicā agerentur, [= quoniam] quaererent quid agerētur in
caelō?'
10. [= at tamen] Laelium ipsum, ut omnēs avidōs sapientiae, ipsa rērum cognitiō et [< cōnsīderāre] dēlectābat.
11. Mīlitiae Scīpiōnem ut deum colēbat Laelius, domī [= contrā] Laelium observābat in parentis locō Scīpiō.
12. Domus nostra est quam nostrī cingunt.
13. Potius [<> mātūrē] quam numquam auxilium ferendum est.