1. Scīpiōnis sententiā praestat genus reī pūblicae quod est aequātum et [= ratiōne mixtum] ex tribus prīmīs generibus.
2. Haec rēs pūblica cum aequābilitātem, tum / [< fīrmus] habet, nam ē rēge tyrannus / [= orīrī] potest, ex optimātibus factiō, ē populō turba et [= tumultus].
3. Scīpiō rem publicam Rōmānam cōnstitūtiōne et [< discrībere] potestātis cēterīs omnibus praestāre cēnset.
4. Ergō ad exemplum rem pūblicam Rōmānam expōnet, atque ad eam [< ad + commodus] omnem suam ōrātiōnem dē optimō statū cīvitātis.
5. Rōmulus et Remus [< silva] [= ferae] ūberibus sustentātī esse [= exīstimantur].
6. Rōmā conditā, Rōmulus [= celerrimē] rem pūblicam fīrmāvit, nam, raptīs virginibus Sabīnīs, cum rēge T. Tatiō foedus īcit, quō Sabīnōs in cīvitātem / [= assūmpsit] sacrīs [< commūnis].
7. Ipsae Sabīnae fuerant [< ōrāre] pācis.
8. Post [< interīre] Tatiī dominātus ad Rōmulum [< re- + cadere].
9. Is in rēgium cōnsilium dēlēgit prīncipēs, quō [= sustentātus] bella prospera gessit et ex praedā cīvēs suōs [< locuplēs].
10. Rōmulus, quī ipse auspiciīs ūsus est, trēs augurēs sibi [= ascīvit].
11. Rōmulus rēx tantum [= cōnsecūtus] est ut, cum subitō sole [< obscūrus] nōn [= appāruisset], deus factus esse putārētur.
12. Proculus Iūlius, vir [= satis agrestis], patrum [= ā patribus impulsus] dīxisse [= nārrātur] 'sibi in colle Quirīnālī obvium fuisse Rōmulum deum.'
13. Rōmulus deus 'Quirīnus' [= nōminātus] est.
14. Rōmulus novum populum nōn ut in [= cūnīs] vāgientem, sed iam [< adolēscere] relīquit.
15. Scīpiō ob Gracchōrum [< ferōx] rem pūblicam [= quassātam] esse cēnsēbat.