Tullus lēgātōs Albānōs bland ac benign recēpit. Rēx Albānus lēgātīs Rōmānīs superb ac ferōc respondit.
Horātiī et Cūriātiī nōn timid, sed fort pugnāvērunt.
Duo Horātiī cit (celer) occīsī sunt, trēs Cūriātiī vulnerātī, duo magis aut min grav, tertius lev.
Subit Horātius, quī fēlīc incolumis erat, fugere coepit.
Albānī nōn aequ vēlōc sequī potuērunt: quī levissim vulnerātus erat, vēlōcissim currēbat et continu occīsus est, cum long abesset ā cēterīs; quī gravissim vulnerātus erat, postrēm occīsus est.
Cert Horātius fort ac prūdent pugnāvit quam cēterī: is omnium fortissim ac prūdentissim pugnāvit; sed postquam ita glōriōs patriam servāvit, sorōrem suam, quae Cūriātium flēbil nōmināverat, crūdēl interfēcit!
Posteā Tullus ēgregi cum hostibus pugnāvit, etsī Albānī sociōs Rōmānōs turp (foed) dēseruerant.
Tullus ducem Albānum sevēr atque atrōc pūnīvit. Nēmō Rōmānus hostem sevēr aut atrōc pūnīvit quam Tullus.
Numa iūst et prūdent rēgnāvit deōsque dīligent coluit.
Rōmulus et Tatius commūn rēgnāvērunt, nec Rōmulus mortem Tatiī molest (aegr) tulit.
Malus discipulus, quī mal ac prāv scrībit, rār laudātur; bonus discipulus, quī b ac rēct scrībit nōn sōlum Graec, sed etiam Latīn, frequent laudātur.