'Thema' dīcitur prior verbī pars ad quam adduntur variae litterae vel
syllabae ('terminātiōnēs' quae vocantur), ut -re, -ō, -isse, -ī, -istī,
-us, -a, -um, cēt.
Verbī themata sunt tria:
(1) thema praesentis (= īnf. praes. āct. sine -re, -ere), ut amā-, monē-,
scrīb-, audī-; (2) thema perfectī (= īnf. perf. āct. sine -isse), ut
amāv-, monu-, scrīps-, audīv-; (3) thema supīnī (= supīnum sine -um sīve
part. perf. sine -us -a -um), ut amāt-, monit-, scrīpt-, audīt-.
1. Īnfīnītīvī: vocā|re, vocāv|isse, vocāt|um esse: vocā- thema praesentis est, vocāv- thema perfectī, vocāt- thema supīnī.
2. Īnfīnītīvī: terrē|re, terru|isse, territ|um esse: thema praesentis: terrē-, thema perfectī: terru-, thema supīnī: territ-.
3. Īnfīnītīvī: dīc|ere, dīx|isse, dict|um esse: thema praesentis: dīc-, thema perfectī: dīx-, thema supīnī: dict-.
4. Īnfīnītīvī: pūnī|re, pūnīv|isse, pūnīt|um esse: thema praesentis: pūnī-, thema perfectī: pūnīv-, thema supīnī: pūnīt-.