Mūtā ōrātiōnem oblīquam ('...') in rēctam ('...') aut rēctam in oblīquam!
Exemplum: Horātius dīxit 'sē ad populum prōvocāre': 'Ad populum prōvocō.'
1. Hōrātius pater prōclāmāvit 'sē fīliam suam iūre caesam iūdicāre!': 'Ego fīliam meam iūre caesam iūdicō!'
2. Mettius Fidēnātibus 'sē ad eōs trānsitūrum esse' prōmīsit: 'Ad vōs trānsībō, Fidēnātēs!'
3. Eques nūntiat rēgī 'abīre Albānōs!': 'Abeunt Albānī!'
4. Rēx eum 'redīre in proelium' iubet: 'Redī in proelium!'
5. Tullus dīxit 'suō iūssū circumdūcī Albānum exercitum': 'Meō iussū circumdūcitur Albānus exercitus.'
6. Post proelium rēx dīxit 'iniussū suō Albānōs subiisse ad montēs': 'Iniussū meō Albānī subiēre ad montēs'
7. Latīnus Trōiānōs interrogāvit 'unde venīrent et quid quaererent?': 'Unde venītis et quid quaeritis?'
8. Trōiānī respondērunt 'sē Trōiā venīre et novam sēdem quaerere': 'Trōiā venīmus et novam sēdem quaerimus.'
9. Rōmulus: 'Iuppiter! Dēme terrōrem Rōmānīs fugamque foedam siste!' Rōmulus Iovem ōrāvit 'ut dēmeret terrōrem Rōmānīs fugamque foedam sisteret!'
10. Mulierēs raptae: 'Tē ōrāmus, Rōmule, ut parentēs nostrōs in cīvitātem accipiās.' Līvius nārrat 'mulierēs raptās Rōmulum ōrāvisse ut parentēs suōs in cīvitātem acciperet.'