Māne puerī in lūdum eunt. Puerī quī in lūdum eunt discipulī sunt. Quī lūdum habet magister est.
Mārcus magistrum metuit, nam Diodōrus magister sevērus est quī puerōs improbōs virgā verberat.
Intrat magister. Sextus dē sellā surgit. Cēterī discipulī nōndum [= adhūc nōn] adsunt.
Magister exclāmat : 'Ō, discipulōs improbōs...!'
Sextus: 'Num ego improbus sum?'
Magister: 'Tū discipulus improbus nōn es, at [= sed] cēterī discipulī improbī sunt!'
Post Sextum venit Titus, tum [= deinde] Mārcus.
Mārcus iānuam [= ōstium] nōn pulsat, antequam lūdum intrat, nec magistrum salūtat.
Magister: 'Discipulus improbus es, Mārce! statim ad mē venī!'
Magister tergum Mārcī verberat.
Tergum est posterior pars corporis.
Magister puerum verberāre dēsinit [<> incipit].
Mārcus ad sellam suam redit neque cōnsīdit.
Magister: 'Quid [= cūr] nōn cōnsīdis?'
Mārcus: 'Sedēre nōn possum, quod pars tergī īnferior mihi dolet!'