Parvulus puer quī in cūnīs iacet īnfāns appellātur.
Īnfāns quī cibō caret magnā vōce vāgit.
Nōn pānis, sed lac cibus īnfantium est.
Nūtrīx est mulier [= fēmina] quae nōn suum, sed aliēnum īnfantem alit.
Multae mātrēs īnfantēs suōs ipsae alere nōlunt [= nōn volunt].
Marītus et uxor iam nōn dē tempore praeteritō colloquuntur, sed dē tempore futūrō.
Aemilia: 'Cūr tū fīlium habēre vīs, Iūlī? Ego alteram fīliam habēre volō, plūrēs quam duōs fīliōs nōlō [= nōn volō]. Vōs virī fīliōs tantum vultis! Fīliōs magis dīligitis quam fīliās!'
Iūlius silet [= tacet]. Aemilia īrāta gradum adversus ōstium facit, sed Iūlius: 'Manē hīc apud mē!' inquit, 'Nōlī discēdere!'
Aemilia manet ac loquī pergit: 'Bona māter apud īnfantem suum manēre dēbet, hoc mātris officium est. Nēmō enim īnfantem melius cūrāre potest quam māter ipsa.'