Aedēs Castoris sacrāta est diīs Castorī et Pollūcī, Iovis fīliīs geminīs, quī saepius Rōmānīs auxiliō vēnērunt.
Octāviānus deō Mārtī templum vōvit.
Rēx Faunus Euandrō, Mercuriī fīliō, arva dedit.
Rēgī Latīnō ūna fīlia erat, Lāvīnia, iam mātūra virō. Lāvīniae nōn licuit rēgī Turnō nūbere.
Trōiānī equum ligneum Minervae, deae Trōiānīs benignae, sacrātum esse putābant, sed sacerdōs, cui nōmen erat Lāocoōn, iīs suāsit nē Graecīs cōnfīderent.
Cassandra fātum Trōiae cīvibus suīs praedīxit, nec vērō Trōiānī eī crēdidērunt, sed somnō sē dedērunt.
Aenēās iuvenibus Trōiānīs suāsit ut hostibus Graecīs resisterent: 'Ūna salūs victīs: nūllam spērāre salūtem!'
Graecī, quibus diī favēre vidēbantur, nēminī parcēbant.
Venus fīliō sē ostendit et eī imperāvit, ut patrī et uxōrī et fīliō auxilium ferret.
Ille mātrī suae pāruit, neque quisquam eī redeuntī nocuit.
Anchīsēs urbī captae superesse nōluit, sed Aenēās 'Sī tibi certum est' inquit 'Trōiae peritūrae tē addere, patet iānua mortī .
Date mihi arma! Reddite mē Danaīs !' Tandem patrī suō senī, cui vīrēs deerant ad fugiendum, persuāsit ut ex urbe portārētur, nec id onus fīliō grave fuit.
Aenēās fugiēns nōn sibi, sed patrī ac fīliō timēbat.
Umbra Creūsae virō mīrantī occurrit et 'Nōn tibi licet' inquit 'mē tēcum dūcere. Diū nāvigandum est tibi, sed in Hesperiā nova patria tibi et sociīs tuīs parāta est.'