Magister discipulōs tacēre et audīre iubet: 'Tacēte, discipulī, et audīte!'
Mārcus nōn tacet nec audit; magister eum monet ut taceat et audiat: 'Tacē, Mārce, et audī! Quot sunt bis sēna [2*6]?'
Magister interrogat 'quot sint bis sēna', ac Mārcō imperat ut surgat et respondeat: 'Surge et respondē, Mārce, sed cavē nē prāvē respondeās!'
Mārcus nōn surgit nec respondet. Magister: 'Audī, Mārce: iubeō tē surgere et respondēre.' Mārcus: 'Nesciō quid respondeam.'
Magister iubet eum digitīs computāre: 'Digitīs computā! Cūrā ut rēctē computēs!'
Mārcus: 'Interrogā aliōs! Nōlī semper mē interrogāre.' Mārcus magistrum monet ut aliōs interroget.
Cicerō cōnsul Catilīnam ex urbe ēgredī et proficīscī iussit: 'Ēgredere ex urbe! Patent portae: proficīscere!' Cōnsul ōrātiōne suā effēcit ut Catilīna ex urbe ēgrederētur et in Etrūriam proficīscerētur.
Latīnus ab Aenēā quaesīvit 'quis esset et quid quaereret': 'Tū quis es et quid quaeris?'
Ille respondit 'sē esse Aenēam Trōiānum novamque sēdem quaerere': 'Ego sum Aenēās Trōiānus; novam sēdem quaerō.'